Uiteindelijk toch jammer!

1 april 2016

Ik was heel blij dat dr Iprenburg mij in mei 2013 aan mijn hernia kon opereren. Al jaren tobde ik met rugproblemen af en toe met uitval aan mijn linkervoet. Allerlei onderzoeken onderging ik. En allerlei diagnoses werde gesteld, waaronder zelfs MS.
In Veenhuizen werd het gelukkig helder, een foraminale hernia, niveau L4 L5. En opereren kon. Na de operatie duurde het herstel langer dan je zou verwachten na het lezen van de juichverhalen op de site, maar het ging meteen een stuk beter. Helemaal pijnvrij werd ik eigenlijk nooit maar er was heel goed probleemloos te leven.
Groot was de teleurstelling dat ik in de zomer van 2016 toenemende last van rugpijn kreeg. In oktober een afspraak in Veenhuizen, diagnose recidief hernia. Balen!!
Dr Iprenburg gaf aan dat er 3 opties waren. Als eerste pijnbestrijding en verder geen actie, wervels aan elkaar zetten of weer PTED. Wervels aan elkaar zetten is het laatste wat je moet doen zei hij, doorleven met pijn is geen optie voor mij, dus gekozen voor weer PTED. Dr Iprenburg stelde wel bij opereren van een recidief hernia, in mijn specifieke geval, er een grotere kans op een volgend recidief zou zijn in verband met een lichte afschuiving van de wervels op het niveau van de recidief hernia. Dat risico accepteerde ik.
Maar helaas, dat risico werd al werkelijkheid 2 maanden later. Een tweede recidief, wat een teleurstelling. Op advies van dr. Iprenburg werden eind februari  bij de Nedspine kliniek in Ede  twee wervels aan elkaar gezet, een spondylodese operatie. Nu ben ik bezig met weer een lange revalidatie. En die laatste € 8000 hebben weinig rendement opgeleverd, helaas!!